Waarom oerrtherapie? En trouwens, wat is dat eigenlijk?
Ik heb heel wat jaren GGZ in mijn rugzakje. Zowel in de rol van consument als die van hulpverlener. Ik zeg vaak half grappend tegen mijn vrienden, van al het geld dat ik heb uit gegeven aan (leer) therapie zou je een leuke nieuwe middenklasse auto kunnen kopen.
Geboren als het oudste kind van ouders die behoorlijk getraumatiseerd waren door WOII heb ik mijn eigen trauma’s opgelopen zowel direct als intergenerationeel. Destijds, en trouwens nu nog altijd, sprak men niet over wat de ervaringen van de tweede wereldoorlog bij de mensen die het meemaakten, had veroorzaakt. De naoorlogse stemming was, en zeker in Rotterdam waar ik geboren ben, één van optimisme en wederopbouw. Niet zeuren maar poetsen.
Afgezien van het feit dat mijn ouders veel te jong waren, ze waren min of meer zelf nog kind, om een gezin te stichten was er ook geen gemeenschap om hen heen om hen te helpen de onzekere wateren van het ouderschap te navigeren En ook hun ouders, mijn grootouders waren te gefragmenteerd en getraumatiseerd.
Het gevolg was dat hun huwelijk kort na de geboorte van hun tweede kind, mijn jongere zus, op tamelijk gewelddadige manier strandde. Na de scheiding stortte mijn vader zich in de nevelen van de Flower Power en stortte mijn moeder in en viel ten prooi aan paranoïde wanen. Niet zo ernstig dat ze moest worden opgenomen maar voor mij als kind behoorlijk beangstigend. Geen vruchtbare grond om gezonde wortels te ontwikkelen.
Om een lang verhaal kort te maken, het grootste deel van mijn leven ben ik bezig geweest uit te zoeken wat er nu met mij aan de hand was. Hoewel intelligent genoeg, heb ik vele scholen bezocht om uiteindelijk zonder diploma de arbeidsmarkt op te stromen. Verlangend naar de structuur en de warmte van een gezin welke ik nooit gekend had, stichtte ik, nog maar begin twintig, zelf een gezin en herhaalde daarmee onbedoeld dezelfde trauma’s als waarmee ik opgroeide. Ik leefde vooral in mijn hoofd, was enorm onzeker over mijzelf en struikelde van de ene ongezonde relatie in de andere.
Toch ben ik mijn hele leven mijzelf blijven onderzoeken en blijven leren. Vele methodes en therapieën later, zowel in de hoedanigheid van cliënt als van student en uiteindelijk hulpverlener, denk ik een redelijk zicht te hebben ontwikkeld op waar we ons als mensheid nu bevinden en wat er nodig is om verder te komen. En welke therapeutische methoden daaraan bijdragen.
En omdat ik de nood in de samenleving zie, een groot deel van de mensheid voelt zich niet gelukkig, maar angstig en onzeker over zijn/haar/hun toekomst, voel ik mij geroepen mijn ervaring beschikbaar te stellen.
Dus heb ik een nieuwe therapievorm ontwikkeld. Hoewel ontwikkeld een groot woord is aangezien het een samenvoeging is van meerdere methoden aan welke ik schatplichtig ben.
De basis wordt gevormd door gestalttherapie, de therapievorm waarin ik ben opgeleid. Waarvan de kracht ligt in de aandacht voor het lichaam en het gewaarzijn in het hier en nu. Met een aantal moderne toevoegingen. Mijn ervaring is dat het in gesprek gaan met in trauma bevroren delen van jezelf en deze met compassie omarmen, zeker in de (virtuele) aanwezigheid van een betrokken ander, de weg vrij maakt voor een nieuwe, veel vrijere manier van leven. Daarom leer ik mijn cliënten hoe ze dit zelf kunnen doen. Zodat ze na verloop van tijd mij niet meer nodig hebben en het groeiproces door kan gaan zonder mijn hulp. Hiervoor leer mijn cliënten hoe ze Energy Body Clearing en Inner Relationship Focussing zelf kunnen toepassen. Wil je meer weten over de laatstgenoemde methoden kun je het boek Radicale Transformatie van Langston Kahn of Focussen van Eugene Gendlin lezen.